Ruchomy alfabet "po naszemu"

Moje dzieci uczą się czytać zgodnie z metodą symultaniczno-sekwencyjną, którą szczerze i z całego serca uważam za najlepszą i najłatwiejszą dla dziecka. Czasem jednak "dokładam" im coś montessoriańskiego, oczywiście o ile nie jest to sprzeczne z metodą sylabową. Mikołaj (6 lat) właściwie potrafi już czytać, poznał wszystkie sylaby, czyta zdania i książeczki. Ostatnio zaczął wykazywać zainteresowanie pisaniem, niestety jego ręce nie są do tego jeszcze należycie przygotowane. Na razie postanowiłam popracować nad analizą i syntezą literową wyrazów. Aby mu w tym pomóc i uczynić z tej ciężkiej pracy świetną zabawę przygotowałam dla niego taką oto pomoc, która jest połączeniem dwóch różnych materiałów: Ruchomego Alfabetu  E. Wianeckiej oraz ruchomego alfabetu, który przygotowała dla swojego synka autorka bloga Tymar. Nasz alfabet zawiera tylko litery, ułożone tak jak w alfabecie E. Wianeckiej, nie ma dwuznaków, które występują w alfabetach montessoriańskich. Układ liter przypomina układ na klawiaturze komputera, co ma przygotowywać do późniejszego pisania na komputerze.
Wielkie uściski należą się Dziadziusiowi R., który na moją prośbę przygotował "skrzyneczkę" na litery. Litery wydrukowałam na kartonikach 3x3 cm i zalaminowałam. Na zdjęciu poniżej Mikołaj w czasie pracy.

Mikołaj "podpisuje"

widok "z lotu ptaka"

Coraz łatwiej przychodzi mi nie poprawianie błędów popełnianych przez moje dzieci ;-) Nawet nie musiałam się gryźć w język, gdy na macie Mikołaj ułożył taki podpis:

LEF ;-)

Układanie podpisów i literowanie okazało się fantastyczną zabawą. Udało mi się idealnie trafić w sferę zainteresowań Mikołaja, co wprawiło mnie w dobry humor na długo ;-)

gotowe zadanie

W koszyczku znalazły się malutkie przedmioty o trzyliterowych nazwach. Niektóre były dość trudne i Mikołaj prosił mnie o pomoc, stąd bezbłędnie napisane wyrazy: koń i wąż. Ale najważniejsze, że zadanie wzbudza jego entuzjazm i zainteresowanie. Przy tak skupionej uwadze, można się wiele nauczyć. Dodatkowym atutem była dowolność wybieranych przedmiotów do podpisania. Mikołaj mógł sam decydować, który przedmiot wyjąć z koszyczka, co przy jego licznych zajęciach, na których coś musi, było dla niego pożądaną odmianą.
W przyszłości przy trudniejszych wyrazach zamierzam przygotowywać Mikołajowi karty kontrolne. Prawdopodobnie z jednej strony będzie obrazek, z drugiej podpis, tak żeby sam mógł poprawiać swoje błędy. Czy pisałam już kiedyś o moim nieustającym zachwycie nad montessoriańską zasadą samokontroli?