Pójdę boso...

Mam przed oczami taki obrazek: dwuipółletni Mikołaj na wakacjach, boso idzie po ścieżce wysypanej drobnymi, kłującymi kamyczkami. Ludzie patrzą na to zadziwieni i pytają: "czemu każecie temu dziecku chodzić boso po takich ostrych kamieniach?" A w zwyczaju Mikołaja było zdejmowanie sandałków i zostawiane ich gdzie popadnie. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że nasze dziecko ma poważne problemy rozwojowe a słowo "podwrażliwy" nie istniało w naszym słowniku. Zamiłowanie do chodzenia boso (po wszystkich podłożach) zostało mu do tej pory. W lecie wchodząc na plac zabaw z piaskownicą od razu zdejmuje buty i skarpetki. Właśnie obserwując go w czasie takiej zabawy we wrześniu, pomyślałam, że trzeba mu będzie zorganizować jakąś stymulację w zimie. No, to mamy już luty a ja dopiero teraz zrealizowałam ten pomysł. Podobno lepiej późno niż poźniej ;-)
Do jednej miednicy nalałam ciepłą wodę, do drugiej chłodną. Chłopcy wchodzili do wody, doświadczali, nazywali i śmiali się radośnie. Próbowali nawet stania jedną nogą w ciepłej wodzie i drugą w chłodnej.

doświadczamy temperatury wody

Potem wytarli stopy i zaprosiłam ich do naszej ścieżki sensorycznej. Złożona była z: sztucznej trawki, ochraniacza do łóżeczka dla niemowląt (jeszcze Mikołaja), foli z bąbelkami i styropianu.

gotowa ścieżka

Chłopcy chodzili po różnych fakturach (prosiłam, żeby starali się chodzić wolniutko i malutkimi kroczkami), szurali i skakali. Na styropianie prosiłam każdego z nich, żeby spróbował zrobić się taki ciężki aż w podłożu zrobi się dziura. Bardzo się starali ;-) I wiecie co? Mikołaj zrobił wgniecenia swoich stóp!

miękko, gładko...

...i szorstko

Zabawa była wspaniała i była to jedna z tych zabaw, które nie tylko dają radość ona po prostu uszczęśliwiła Mikołaja! Następnym razem dołożymy jeszcze chodzenie z zamkniętymi oczami - dziś chłopcy byli zbyt rozemocjonowani.
Na zakończenie zaproponowałam im zabawę w przenoszenie żołędzi palcami stóp, którą przypomniałam sobie ostatnio dzięki temu wpisowi. Na szczęście miałam zachomikowanie żołędzie ;-) To była niesamowita radość patrzeć jak chętnie Mikołaj przekładał żołędzie stopami - widać było, że sprawia mu to niesłychaną przyjemność. Dominik początkowo miał trudności, ale po kilku próbach "załapał" o co chodzi.
A ja już planuję modyfikacje obu tych zabaw. W końcu jeszcze trochę czasu minie zanim wychodząc z domu, po prostu pójdę boso...